Monninsaari Landhuis

Het Monninsaari Landhuis in het hart van de geschiedenis van Savonranta

Het is moeilijk om over Savonranta te praten zonder het Monninsaari Landhuis te noemen, een centraal onderdeel van de geschiedenis van Savonranta en nauw verbonden met het leven van veel inwoners. De rijke en levendige geschiedenis van het landhuis is ongetwijfeld de kleurrijkste bladzijde in de geschiedenis van de gemeente.

Het geld op zijn rug
De werkelijke leeftijd van het landhuis kan alleen worden geraden. Het enige dat bekend is, is dat het herenhuis tijdens de Russische bezetting werd gebruikt als militair hoofdkwartier. De geschiedenis van het landhuis, dat van groot belang is voor de inwoners van Savonranta, begint in 1894, toen Pekka Kansanen, de meest vooraanstaande zakenman in het noorden van Savo, vanuit zijn woonplaats Leppävirra in Savonranta aankwam om de faillissementsveiling van de firma Tschusoff & Sapetoff uit de stad Veszprém bij te wonen. De veiling van Pekka Kansanen was belangrijk omdat deze naast het herenhuis en een perceel van meer dan tweeduizend hectare ook een houtzagerij en een molen omvatte. Het is ook opmerkelijk dat Pekka Kansanen contant heeft betaald voor zijn veiling. Hij nam het geld uit een brandhoutcontainer op zijn rug.

[expander_maker id=”1″ more=”Read more” less=”Read less”]

De zagerij van Vuokala, die nauw verbonden was met het landgoed Monninsaari, heeft een belangrijke plaats ingenomen in de economie en de ontwikkeling van het economische leven in Savonranta. Rond de zagerij ontwikkelde Vuokala zich in de 19e eeuw tot het grootste dorp van de gemeente. Op zijn grootst bestond de vloot van de zagerij uit twintig schepen, waarvan er zestien door stoom werden aangedreven. De schepen vervoerden hout uit Savonranta via het Saimaa-kanaal naar de wereldmarkten in een tijd dat Savonranta geen weg had. Enorme hoeveelheden brandhout werden onder andere naar St. Petersburg vervoerd. Uit oude documenten blijkt dat de Salama, nu een museumschip, 400 zakken roggemeel vervoerde voor het landgoed Monninsaari toen het in 1898 zonk in het Saimaa-meer.
De molen van Vuokala, die met de aankoop van het herenhuis werd gekocht, maalde tot 20.000 kilogram eigen graan per week. Daarnaast werd tarwe uit de parochie gemalen. In 1913 werd bij de molen een elektriciteitscentrale gebouwd, die de huizen in het kerkdorp Savonranta van elektriciteit voorzag.
In de molen is de handwerk- en souvenirwinkel van de vereniging van ambachtslieden van Savonranta gevestigd. De molen doet ook dienst als molenmuseum.

Een pionier in landbouw en toerisme

Monninsaari Manor had ook een breed scala aan zakelijke activiteiten die verband hielden met de landbouw. Onder de landheren was Jaakko Kansanen, die in Denemarken landbouw studeerde, geïnteresseerd in landbouw en paarden. Hij was verantwoordelijk voor het damsysteem dat de velden rond het landhuis draineerde. De nieuwste machines en apparatuur op de markt werden voor het eerst geïntroduceerd in Savonranta op Monninsaari Manor.

De zoon van Jaakko Kansanen, Ukko-Pekka Kansanen, was daarentegen een zakenman die de toeristische industrie in de plaats ontwikkelde. Ukko-Pekka en Olga Kansanen richtten in 1967 de eerste Iomakylä op in Savonranta. Kääpäsaari Iomakylä had een prachtige ligging en moedigde de plaatselijke bevolking aan om andere Iomakyläs te stichten. De Kansanen richtten begin jaren zeventig ook het restaurant Koskikara op.
De populariteit van het restaurant was op zijn hoogtepunt in de jaren 1970, toen de rijen voor de deur erg lang konden zijn. Midden- en Zuid-Europese orkesten speelden live muziek in het restaurant.
Andere bedrijven van Ukko-Pekka Kansanen waren een baksteen- en dakpannenfabriek in Tiiliniemiye, een steengroeve en een hoefijzerfabriek.

Om niet te vallen hadden de paarden moerasschoenen in zachte velden. Het bedrijf verkocht deze speciale moerasschoenen op de markt en ook helemaal in Rovaniemi.

Het was niet gemakkelijk om vee te houden in het stedelijk gebied, dus was het beter om de kost te verdienen met andere middelen dan vee. Ze richtten zich op het toerisme.
Het herenhuis werd gerenoveerd om te dienen als accommodatie voor toeristen.
De huidige eigenaar, Sirpa Nordqvist, heeft subsidie gekregen voor de renovatie en het behoud van het oude. gebouwen.

[/expander_maker]